Povijest svijeta je samo biografija velikih ljudi, zapisao je Thomas Carlyle (Tomas Karlajl) škotski historičar, filozof, matematičar i esejist. U nedostatku pisane lokalne historije biografije značajnih ličnosti mogu biti od velike koristi za upoznavanje i rekonstrukciju historije grada. Često nas takouspostavljani horizonti sjećanja podsjete na primjere i ličnosti koji mogu biti inspiracijom i uzorom današnjim i budućim generacijama. Jedna od takvih ličnosti iz novije historije Brčkog je Ljubomir Stavrić. Zajedno sa braćom Božidarom i Dimitrijem zaslužuje biti dijelom kulturnog pamćenja Brčkog.
Sjećanja starijih generacija Brčanki i Brčaka na Ljubomira Stavrića uglavnom se vežu za ulogu koju je imao u osnivanju i razvoju Više ekonomsko-komercijalne škole u Brčkom, koja je osnovana prije 60 godina. Detaljnije upoznavanje sa njegovom biografijom otkriva nam njegov raznovrstan i uspješan angažman u mnogim oblastima društvenog, političkog, obrazovnog i privrednog života Brčkog. Za samo 17 godina radne karijere i 43 godine života Ljubomir Stavrić je uspio postići rezultate vrijedne poštovanja.
Ljubomir Stavrić, sin Jove i Ljubice (rođ. Jovanović), rođen je 14.4.1927. godine u Brčkom gdje je zaključio brak, 17.4.1958. godine, s Bosiljkom Mance, prosvjetnom radnicom, rođenom u Bribiru, općina Gradac. Umro je 9.3.1970. godine u Tuzli, u 43-oj godini života. Stavrićev otac Jovo bio je po zanimanju modni krojač, a Ljubica domaćica. Prerana smrt oca Jove, tokom Drugog svjetskog rata 1942. godine, prisilila je petnaestogodišnjeg Ljubomira da sa majkom preuzme brigu o mlađoj braći. Staranje o braći trajalo je do okončanja njihovog školovanja na visokim školama u Beogradu.
Osnovnu školu, Državnu realnu gimnaziju i Trgovačku akademiju pohađao je u Brčkom nakon čega odlazi u Beograd gdje upisuje Ekonomski fakultet. Na prvoj godini studija, kao redovni student, prelazi na Novinarsku i diplomatsku školu u Beogradu, diplomatski odsjek. Studij je okončao sa visokom ocjenom i završnim radom kod profesora Alberta Abinuna 27. januara 1953. godine.
Iz sjećanja njegovog bratića i imenjaka Ljubomira izdvajamo: U porodičnoj arhivi brata Božidara čuva se fascikla poštanskih novčanih doznaka brata Ljubomira koje svjedoče o finansijskoj brizi i pomaganju braći za vrijeme njihovog školovanja u Beogradu. Ljubomir Stavrić je bio izuzetno muzikalan. Svirao je violinu i lijepo je pjevao. Uz oca je zavolio šnajderaj. Znamo za kazivanje da je iz Londona gdje je, između ostalog, prisustvovao i krunisanju Kraljice Elizabete, donio neke izuzetno kvalitetne štofove (engleski tvid) od koga je zatim, po povratku sa predavanja, uz pjesmu, braći i sebi, skrojio odijela. Strani jezici su mu išli od ruke.
Iako je planirao diplomatsku karijeru, radni odnos započinje školske 1952/53. godine u Brčkom kao profesor u Srednjoj ekonomskoj školi (kasnije Ekonomska škola Brčko) u kojoj je radio honorarno sve do 1963. godine. Nesebičan i veliki doprinos profesor Stavrić je učinio u razvoju tekstilne industrije, što se doima kao nastavak i nadogradnja ljubavi prema šnajderaju koju je naslijedio od oca Jove. Bio je prvi generalni direktor brčanskog „Interpleta“, koji će se razviti u reginalno poznatu fabriku konfekcijskih proizvoda. Na tom radnom mjestu proveo je dvije godine i to od 1959 do 1961. godine. Društveno-politički angažman Ljubomir Stavrić je krunisao obavljanjem najznačajnije političke funkcije u Brčkom u to vrijeme, kao predsjednik Narodnog odbora općine Brčko (1956).
Najznačajniji projekat koji se, od ideje do utemeljenja, veže za Ljubomira Stavrića bilo je osnivanje Više ekonomsko komercijalne škole u Brčkom. Bila je to prva visoko-obrazovna institucija u sjeveroistočnoj Bosni i prvi primjer decentralizacije visokog obrazovanja koje je do tada bilo rezervisano za regionalne centre u Bosni I Hercegovini.
Viša ekonomsko-komercijalna škola u Brčkom je organizovana kao obrazovna institucija završnog tipa s dvogodišnjim programom školovanja i zvanjem ekonomist, viša stručna sprema tj. prvi stepen ekonomije na tri smjera: komercijalni, knjigovodstveno-finansijski i spoljnotrgovinski. Direktnu saradnju sa privredom šireg područja sjeveroistočne Bosne Škola je ostvarivala preko Zavoda za ekonomiku koji je bio njen sastavni dio. Za petnaest godina rada (1961–1976.) Višu ekonomsko-komercijalnu školu upisalo je ukupno 11880 studenata, od toga 2973 redovnih i 8907 vanrednih. Diplomu ove škole steklo je 3267 studenata, što je više od trećine upisanih. Zanimljivo je podsjetiti da je u tom periodu osnovano 21 istureno odjeljenje Više ekonomsko-komercijalne škole u gradovima i općinama bivše Jugoslavije, od toga 11 u Bosni i Hercegovini i po 4 u Srbiji i Hrvatskoj. Ove činjenice potvrđuju ostvareni kontinuitet u tradiciji ekonomskog obrazovanja u Brčkom, utemeljenog 1885. godine osnivanjem Trgovačke škole i Trgovačke akademije (1923), i ukazuju na regionalni značaj Brčkog u to vrijeme.
U sjećanjima na Ljubomira i njegovu braću, profesor Više ekonomske škole i prvi dekan Ekonomskog fakulteta u Brčkom, prof.dr. Murat Sinanagić je zapisao: Kratak osvrt na pokojnog profesora Ljubomira Stavrića podrazumijeva i podsjećanje na uglednu brčansku porodicu Stavrić. Prije svega, mislim na profesora Ljubu, kako smo ga od milja zvali, i njegova dva brata Dimitrija i Božidara, koga smo u krugu prijatelja zvali Braco. Mićo je bio afirmisani brčanski privrednik, a Božidar je izgradio uspješnu univerzitetsku karijeru kao redovni profesor Univerziteta u Beogradu. Profesora Ljubomira Stavrića sam upoznao na odsluženju vojnog roka. Bio je izuzetno dobar i poduzetan čovjek. Najzaslužniji je za početak moje univerzitetske karijere s obzirom da sam zasnovao radni odnos na Višoj ekonomsko-komercijalnoj školi u Brčkom u vrijeme dok je on bio direktor. Može se reći da je bio utemeljitelj VEKŠ-e, a ova institucija je bila pretpostavka za osnivanje Ekonomskog fakulteta 1976. godine. Ime profesora Ljubomira Stavrića treba biti upisano zlatnim slovima u istoriji ekonomskog obrazovanja u Brčkom i cijeloj sjeveroistočnoj Bosni i Hercegovini.
Ljubomir Stavrić nije dočekao osnivanje Ekonomskog fakulteta u Brčkom, što će se dogoditi šest godina nakon njegove smrti (1976). U znak sjećanja na doprinos Ljubomira Stavrića razvoju i unapređenju ekonomskog obrazovanja u Brčkom tadašnje vlasti su naručile skulpturu/poprsje koju je izradio akademski vajar Sead Ekmečić. Osim činjenice da je Saed Ekmečić bio jedini akademski vajar u Brčkom, Ekmečići (Osman, Fadil,Mevludin i Sead) su njegovali vrlo bliske i prijateljske odnose sa Stavrićima.
Tradicionalno spomenik, ovdje u obliku skulptorske kompozicije-poprsja, smatra se sredstvom službene kanonizacije određenog čovjeka i/ili događaja u kolektivnom pamćenju jedne zajednice. Ovom skulpturom tadašnje vlasti kanoniziraju ličnost Ljubomira Stavrića a izborom mjesta gde je postavljena na posredan način kanonizira se mjesto tj događaj a to je formiranje Ekonomskog fakulteta, čemu je kao što znamo prethodilo formiranje Više ekonomsko-komercijane škole prije 60 godina. U svih tih 45 godina retorika ove i brojnih drugih skulptura u Brčkom je zanijemila i izgubila svoju komunikativnu funkciju-sposobnost da proizvede dojam. I nije to samo karakteristika Brčkog i ovih prostora. Taj fenomen je mnogo ranije zahvatio zapadnu Evropu. Poznati austrijski esejist, pripovjedač i dramatičar Robert Musil je još 1936. godine zapisao: Upada u oči to što ih se ne primjećuje.
Na drugoj, posthumnoj izložbi Seadu Ekmečiću, organizovanoj u Bošnjačkom institutu Adil Zulfikarpašić u Sarajevu u avgustu ove godine, izložena je i skulptura Ljubomira Stavrića. Bila je povodom za saznanje da se u skromnoj pisanoj kulturnoj i općoj historiji Brčkog skoro i ne spominje njegovo ime. Angažovanjem uposlenika Službe za arhiv, uz pomoć rodbine, prijatelja, bivših kolega i učenika pripremljena je skromna biografija (obogaćena sjećanjima) i uređena skulptura koja se nalazi u holu Ekonomskog fakulteta u Brčkom. Vjerujemo da će potaknuti i druge, prije svih Ekonomski fakultet, na dodatni angažman u oživljavanju sjećanja na Ljubomira Stavrića, Višu ekonomsko-komercijalnu školu i brojne druge identitetske tačke značajne za ukupni razvoj Brčkog.
Piše: Ćazim Suljević
Izvori:
Fotografija Ljubomira Stavrića: privatna zbirka Ataha Mahića
Biografija: Služba za arhiv Brčko distrikt BiH, autori Ćazim Suljević i Zagorka Ostojić